ردپايي مانده بود از من به ساحل چند جا. ناگهان شد محو، با فرياد موجي بي صدا.

آنکه يکدم بر وجود من گواهي داده بود،

از سر انکار مي پرسيد: کو؟ کي؟ کِي؟ کجا؟

ساعتي بر موج و آن جاي پا حيران شدم، از زبان بي زبانان مي شنيدم نکته ها.

اين جهان: دريا، زمان: چون موج، ما: مانند نقش،

لحظه اي مهمان اين هستي دِه هستي ربا