انديشمندان اهل سنّت از دير باز، نگاهى نقّادانه به فرهنگ و معارف شيعى داشته اند وهمواره سؤالات و شبهاتى را مطرح كرده اند. اين رويكرد با ظهور وهّابيّت در شبه جزيره عربستان، روند وسيع تر وشديدترى به خود گرفته است و پس از پيروزى انقلاب پرشكوه اسلامى ايران اين هجمه با روشهاى مدرن و با استفاده از رسانه هاى عمومى مانند اينترنت وماهواره در سطحى وسيع گسترش يافته است.



اين تهاجم در سالهاى اخير گسترش چشمگيرى داشته است به گونه اى كه همه گروهها، از مردم عادى تا اساتيد، دانشجويان، دانش آموزان و حتى روحانيّون كاروانهاى حج را هم در بر گرفته است.



با اينكه اين شبهات، غالباً از افتراء و دروغ و يا جهل و نادانى سرچشمه گرفته است، ولى از مسئوليّت اساتيد و دانش پژوهان در پاسخگويى به آن كاسته نمى شود.



زيرا مخالفان مكتب اهل بيت، هرگز تصوّر نمى كردند كه فرهنگ غنى شيعه بتواند ملّت ايران را اين چنين به صحنه بياورد كه با دست خالى، ولى با قلبى آكنده از ايمان و عشق به اسلام، طومار حكومت تا دندان مسلّح را ـ با آن همه حمايتهاى بيدريغ شرق و غرب ـ براى هميشه درهم بپيچد و به جاى آن، حكومت اسلامى برپايه فقه شيعه تأسيس نمايد.



به همين جهت، مخالفان مكتب اهل بيت، وقتى كه با گسترش فرهنگ تشيّع، موقعيّت خود را در خطر مى بينند، با تأليف كتابهاى ضدّ شيعىِ مملوّ از تهمت و كذب، سعى در مخدوش كردن چهره نورانى مذهب شيعه را در سطح جهانى دارند.