اين‌ها که مي‌نويسم سخنانِ شهيد بزرگ‌وار دکتر بهشتي است. به نظرم منشورِ خوبي براي کارِ فرهنگي و حتا سياسي است. سعي کرده‌ام الگوي رفتاري‌ام هم‌اين‌ها باشد!

براي خودم و دوستان‌ام و حتا دشمنان‌ام? خواندنِ اين نوشته و عمل به بندهاي‌اش را توصيه مي‌کنم!

آهاي آن‌ها که ادعاي کارِ انقلابي داريد! آهاي آن‌ها که توهمِ کارِ تشکيلاتي گرفته‌تان! آهاي آن‌ها که بي‌خود و بي‌جهت به خاطرِ اين‌که دولت در دست‌تان است? پاچه‌ي همه‌ي دور و بري‌هاي‌تان را گرفته‌ايد و شورَش را داريد درمي‌آوريد! از حرف‌هاي ره‌بر که براي‌تان گفتيم? اثر نکرد! بگذاريد اين آخرين اتمامِ حجت‌مان باشد! بخوانيد!

برادرها و خواهرهايي که بارِ سنگينِ مسؤوليت‌ها را بر دوش داريد و چشم‌ها در انتظارِ نتايجِ تلاش‌هاي به هم پيوسته شماست، خوش آمديد!

شماها در اقليت هستيد و ديگر نمي‏خواهيم تعارف بکنيم که اقليت هستيم. حالا شما اقليتِ مؤمن مي‏خواهيد چه کار کنيد؟ مي‏خواهيد بر ستونِ قدرتِ دولت تکيه کنيد و بگوييد بله، امروز ديگر دولت، دولتِ ماست؟ مي‏خواهيد بر ستونِ قدرتِ دولتِ پيروزِ انقلاب تکيه کنيد و کارهاي‌تان را پيش ببريد؟

تا حدي اين کار را بکنيد ولي زياد، نه! اگر زيادي تکيه کرديد، اثرِ معکوس دارد.

پس بر چه مي‏خواهيد تکيه کنيد؟ نظر ماها اين است که شما يک اقليتي باشيد که تکيه کنيد بر:

اول- ايمانِ هر چه قوي‌تر به آرمان‌تان و به کارتان؛

نگذاريد اين ايمان در شماها خداي ناکرده پژمرده و ضعيف بشود. اين ايمان بايد روز به روز تقويت گردد.

دوم- برنامه‏هاي عملي، که در آن تفوق و برتري کارکردِ ساختارِ اسلامي و نيروهاي مؤمن به چشم بخورد؛

بايد به گونه‏اي باشد که خواهرِ مسلمان و برادرِ مسلمانِ ما که از يک هم‌سن‌و‌سال و هم‌کلاسي و هم‌رتبه‌ي غيرمسلمانا‏ن‌اش در مقامِ عملِ ديني، صالح‏تر است، در مقامِ عملِ اجتماعي نيز سودمندتر باشد. اگر در عمل? شما به حالِ مردم سودمند واقع شويد، ماندني خواهيد بود. اين بيانِ قرآن است. فاما الزبد فيذهب جفاء و اما ما ينفع الناس فيمکث في الارض (رعد/آيه ??)

سودمنديِ بيش‌ترِ شما باعثِ پيروزيِ شماست. به هم‌اين جهت در خودسازيِ فردي و جمعيِ انجمن‏هاي‌تان بايد طوري برنامه‏ريزي کنيد که در صحنه‌ي خدمت به مردم بدرخشيد؛ درخشش در خدمت به مردم، نه براي تعريف مردم بل‌که براي خدا.

سوم- ارتباط‏تان را قوي کنيد؛

وقتي يک عده در اقليت هستند، اين‌ها بايد بکوشند تا به کمک ارتباطاتِ گسترده? يک جمعِ بزرگ‌تر شوند. وقتي که همه يک‌جا جمع هستيد، احساسِ دل‌گرمي و قدرتِ بيش‌تر مي‏کنيد.

چهارم- جذب عناصر جديد؛

گاهي دافعه خيلي قوي است اما جاذبه چندان قوي نيست. ولي مسلمان هم دافعه دارد و هم جاذبه. شما بايد جاذبه‏تان زياد باشد. بايد کلام‌تان و رفتارتان چون‌آن باشد که اطرافيان‌تان را يکي يکي جذب کنيد. اصلن بايد برنامه داشته باشيد براي جذبِ آن‌ها. مبادا فکر کنيد که اين‌هايي که با ما مخالف هستند ديگر کارشان خراب است و درست شدني نيست. خير، انسان تغيير مي‏کند. آدم عوض مي‏شود. خيلي‌ها آدم‏هاي خوبي هستند، مي‏لغزند و بد مي‏شوند. خيلي‌ها آدم‏هاي بدي هستند و در اثر ارشاد و معاشرت، خوب مي‏شوند. تعاليمِ اسلام يادتان نرود. اسلام مي‏گويد تا آخرين لحظاتِ حيات درِ توبه باز است.

پنج‌ام- پنج‌امين مسأله، مسأله‌ي انضباط است؛

هر کارِ دسته‌جمعي که انجام مي‏دهيد بايد هم‌راه باشد با انضباطِ تشکيلاتي.

بچه مسلمان‌ها به انضباط مقدارِ کمي بها مي‏دهند. بايد يک مقدار به انضباط بيش‌تر بها بدهيم، اما نظمِ فرعوني نه؛ زيرا نظم گاهي فرعوني و طاغوتي است. نظم ما بايد الهي، سازنده و نوراني باشد، بحمدالله حالا دارد شروع مي‌شود که کليه‌ي انجمن‌هاي اسلامي در همه‌ي سازمان‌ها با هم‌ديگر پيوند داشته باشند و مربوط بشوند، يک نيروي بزرگ تشکيل بدهند.

ششم- شناسايي و کشفِ استعدادها؛

کشفِ عناصرِ مدير و به دردخور که بتواند پست‌هاي کليديِ مؤثر را با لياقت اداره کنند. گاهي ما يک فردِ متدين و خوبي را مي‏گذاريم رأسِ کاري ولي چون توانايي‏اش ضعيف است، اثرِ بدي مي‌گذارد، مي‌گويند آدمِ کم‌تواني است، مديريت‌اش ضعيف است، اين نتيجه‌ي مطلوبي نمي‏دهد. شما بايد مديرهاي مؤمن و متعهدِ ده سالِ آينده را هم کشف کنيد و هم بسازيد.

هفتم- معلومات‌تان را ببريد بالا در کنارِ مطالعاتِ اسلامي؛

مطالعات‌تان بايد اسلامي باشد، فني هم بايد باشد. هر کدام از شما وظيفه‌ي شرعي‌تان هست که در هفته يک مقدار روي رشته‌ي خاصِ خودتان مطالعه‌ي فني بکنيد. وظيفه ي دينيِ شما هست به طوري که کارداني و کاراييِ فني شما رو به افزايش? پي‌گير و مستمر باشد.

هشتم- شيوه‏هاي صحيحِ برخورد با دشمن و مخالف را ياد بگيريد؛

گاهي برادرها و خواهرها با جريان‌هاي مخالف مي‏خواهند برخوردِ کوبنده داشته باشند اما طرز ِ برخوردِ آن‌ها طوري است که در جامعه اين‌ها محکوم مي‏شوند، شيوه‏هاي برخورد بايد صحيح باشد بايد درباره اين شيوه‏هاي برخورد بنشينند و تبادلِ نظر بکنيد به طوري که با شيوه‏هاي غلط برخورد نکنيد.

نهم- انتقاد از خويشتن؛

آيا هيچ‌وقت دور هم جمع مي‏شويد و بگوييد اين يک هفته نقايص و عيب کارم اين بود، اين کار را مي‏کنيد يا خير؟

خوب، شروع کنيد! هيچ اشکالي ندارد، "المؤمن مرآت المومن" يعني چه؟ همين؟ فقط مي‏گوييم برادر و خواهرِ مسلمان بايد آينه يکديگر باشند آينه يکي از کارهايش اين است که عيب‏هاي آدم را مي‏گويد. بنابراين هر هفته‏اي، دو هفته‏اي، يک ساعت دور هم بنشينيم با روي باز و گشاده‌رويي هر کسي اول عيب‏هاي خودش را بگويد بعد آنهايي که جا مي‏ماند ديگران بگويند بعد هم عيب جمع‌مان را بگوييم.

دهم- اميد کامل به آينده؛

هيچ مسلماني حقِ يأس و نااميدي ندارد. آدم‌هايي که ايمان به خدا ندارند آن‌هايي هستند که از گشايش‌آفرينيِ خدا در تنگ‌ناها مأيوس مي‏شوند. انسان‌هاي مؤمن هميشه بايد اميدوار باشند. آن‌قدر قرآن و اسلام به ما تعليم مي‏دهد که نه با يک غوره سردي‌تان بشود و نه با يک مويز گرم‌يتان. اميدوارم با چون‌اين اميدي و با چون‌آن ايماني و چون‌اين و چون‌آن عملِ صالحي که پايه‏هاي اداره‌ي قاطعِ نظامِ اسلامي را بر فرازِ اسلام محکم‌تر کنيد.

سخنانِ دکتر بهشتي در جمعِ نماينده‌گانِ انجمن‌هاي اسلاميِ سازمانِ بهزيستيِ کشور/ ????

* پي نوشت:

جز زيان‌کاران از مکرِ خدا? دل آسوده ندارند. سوره 7- آيه 99

.

.

.