با سلام خدمت شما دوستان عزیز...

با ادامه ی مباحث فرهنگ غلط انتظار در خدمت شما هستیم ...(قسمت اول)

اتهامی نابخشودنی ! جلوه ای دیگر از غربت امام عصر علیه السلام (قسمت دوم)

... اگر تاکنون تنها از برق شمشیر آن حضرت سخن گفته ایم ، باید به درگاه خداوند توبه کنیم و از ساحت مقدس حضرت ولی عصر ارواحنالفداه به خاطر این اتهام طلب عفو و بخشش کنیم ...

امام مهربانی را که نه تنها دوستان و محبان، بلکه دشمنانش به برکت او زنده اند و نفس می کشند ، روزی می خورند. امام مهربانی را که بناست انتقام مظلومان و ستم دیدگان تاریخ را بستاند ، امام مهربانی که قرار است غم ها را پایان ، درد ها را درمان و نابسامانی ها را سامان ببخشد ، "شمشیر به دست و خون ریز " معرفی کردن ، جفایی بزرگ و گناهی نابخشودنی است!

... حقیقت آن است که که وجود مقدس آن حضرت که خاتم الاوصیاست ، همانند جد بزرگوارشان خاتم الانبیاء "رحمة للعالمین است «و اکمل ذلک بابنه م ح م د رحمة للعالمین» « و تکمیل می کنم او را به فرزندش م ح م د ؛ به عنوان رحمتی برای همه ی چهانیان .» ... از القاب رحمانیت ایشان می توان به کاشف البلوی ، غوث (زیارت آل یاسین) ، رحمة الله الواسعة ، کهف و ... اشاره کرد. همان طور که حضرت ثامن الائمه علیهم السلام می فرمایند : « امام هم نشین ، هم دل ، پدری مهربان و برادری یاور است و (همانند) مادری نیکوکار و مهربان نسبت به فرزند خردسال و پناه بندگان خداست»(اصول کافی ج1 ص 200)

آن پیشوای نجات بخش ، به اسناد متون و روایات، از همه ی مردم مهربانتر و خوش خوی تر است . او در زمان ظهور خویش ، اتمام حجت می کند ؛ به نحوی که اگر کسی کمترین آمادگی برای پذیرش حق را داشته باشد ، به راه حق هدایت می شود و در همین راستا ، بسیاری از اهل کتاب دسته دسته به آن حضرت ایمان می آورند.

صد البته برای آن که گل ها و نهال ها رشد کند ، باید علف های هرزه و مزاحم را ریشه کن کرد و این جز با تیغ عدالت الهی ممکن نیست . آری ، برای آن که مظلومان و ستم دیدگان تاریخ بتوانند نفس راحتی بکشند ، آن دسته از ظالمان که به هیچ صراطی مستقیم نبودند و پند و اندرز در اصلاح آنها موثر نست، باید از سر راه برداشته شوند؛ ولی ... تمام واقعیت این نیست.

بی صبرانه منتظر نظرات سازنده ی شما در بهبود مطالب این وبلاگ هستیم...

اللّهُمَّ کُنْ لِوَلِیِّکَ الْحُجَّةِ بْنِ الْحَسَنِ صَلَواتُکَ عَلَیْهِ وَعَلى آبائِهِ فی هذِهِ السّاعَةِ وَفی کُلِّ ساعَةٍ وَلِیّاً وَحافِظاً وَقائِدا ‏وَناصِراً وَدَلیلاً وَعَیْناً حَتّى تُسْکِنَهُ أَرْضَک َطَوْعاً وَتُمَتِّعَهُ فیها طَویلاً