با سلام خدمت شما دوستان عزیز ...

با ادامه ی مباحث فرهنگ انتظار در خدمت شما هستیم ...

امام عصر علیه السلام طاووس اهل بهشت

آیا تا به حال بدین مساله فکر کرده اید که چرا آن وجود مقدس را « طاووس اهل بهشت » (بحار الانوار ج 51، ص 91) خوانده اند؟

شاید یکی از لطافت های این تشبیه آن باشد که وقتی طاووس پر می گشاید ، چشم ها را خیره می نماید . آن حضرت نیز – آنگاه که ظهور می کند – با سیمای ملکوتی و سیره ی الهی خویش ، دیدگان را خیره و عقل ها را حیران خواهد ساخت .

در بخشی از زیارت امام زمان ارواحنافداه می خوانیم :

« السلامُ عَلی رَبیع الانام وَ نَضرهِ الایام » « سلام بر بهار دل ها و طراوت روزگاران »

در دعای عهد نیز از درگاه خداوند می خوانیم که : « خدایا ، به دست او ( و با فرج او ) شهر های خود را آباد ساز و بندگانت را حیات راستین بخش.»

آری ، امام زمان (عج) بهار دل ها و جان ها و مایه ی طراوت و شادابی روزگاران و چشمه ی حیات است و حیات واقعی انسان و طبیعت با ظهور مبارک او آشکار می شود و آن هنگام است که همگان طعم واقعی حیات و زندگی و آبادانی و راحتی را خواهند چشید . به راستی ، اگر این چنین است ، آن چه امروزه زندگیش نامیده ایم و به آن دل خوش کرده ایم ، چیست ؟

کلام آخر ...

هر چند نمی رسد به ساقی دستم       از جام الست روز و شب سر مستم
وقتی صـلوات می فرسـتـم یـعـنـی         پیوسته بر آن عهد که بستم هستم