نخل های خاک آلود فدک هنوز از ستمی که بر تو روا داشته می گویند ، زندگی تو گواه مظلومیت همه دودمان هابیل است ، همچنانکه وجود تو گواه قدس و عصمت خدا بر زمینیان بود . . . تازیانه ای که بر پیکر نازنین تو فرو کوفتند ، تبری بود که بندگان بت به انتقام نابودی اصنام بر پیکر توحید ابراهیم فرود آوردند. هماره شرمسار باد دستی که بر گونه خداگون تو سیلی زد ، دریغا دل اگر در غم تو پاره شود شگفت نیست، چرا که شکستن پهلوی تو عظیمتر از شکستن دیوار کعبه بود ، و چون قامت استوار ترا به ستم بر خاک نشاندند دین از پای افتاد . . .

با تمام دل بر تو می گرییم که نماد وحی بودی و ودیعه رحمت خدا بر آدمیان ، و چون ترا کشتند انسانیت بی مادر شد و خون هابیل از رگ حیات هر انسان در گستره تاریخ از نو جوشید و مظلومیت داغ زخمی شد بر جبین زندگی مومنان ، و حیات پژمرد و اوراق قرآن به تطاول طوفان پراکند ، و علی (ع) تنها ماند. . . و بشریت در گرداب فاجعه افتاد..
سلام بر تو ! بانوی بانوان . . . کدامین واژه را باید به خدمت گرفت تا بیانگر ابعاد ستمدیدگی تو باشد ؟ چگونه در کلمات می توان ژرفای ظلمت شب و گم شدن آفتاب را توصیف کرد !؟
چون تو به خاک رفتی ، نجات انسان که تازه آغاز شده بود به خاک رفت ، و ستمدیدگان تاریخ برق شادی از چشم فرو نهادند ، و دگر بار ظلمت چیره شد و فرزندان تو در تمامی اعصار یتیم ماندند. . . و اینک آوای باد در گیسوی غبارآلود نخلهای فدک ضجه یتیمان بی مادر مانده توست که درد را در درازای تاریخ اسلام ، از قلبی به قلبی تحویل می دهند و زنجیر ستم را از پایی به پایی ، به ارث می برند.
سلام بر تو . . .بانوی بانوان !
                                                         ما منتظران پسر فاطمه ( مهدی ) هستیم . . .