و لا تَحسَبَنَّ الَّذِینَ قُتِلُوا فی سبیلِ اللهِ اَمواتاً بَل اَحیاء عِندَ رَبِّهِم یُرزَقون

چند سالی بود که مومنین ولنجک درخواست کرده بودن چند شهید گمنام به محلشون بیاد اما اسفند 85 بالاخره با کمک دانشجویان دانشگاه شهید بهشتی ، طوماری آماده شد و با بررسی اون در شورای کارشناسی تدفین شهدا ، با این پیشنهاد موافقت کردن و بلوار دانشجو ، بالاتر از البرز 2 ، جنب ساختمان جامعه مهندسین مشاور ایران انتخاب شد.
خیلی از مذهبیون محل که تا اون زمان خیلی دور هم جمع نشده بودن ، گردهم اومدن و بین اونا یه وحدتی به وجود اومد و تصمیم گرقتن از چهل شب قبل از اومدن شهدا در اون محل زیارت عاشورا بخونن و هر شب ساعت 21:30 جمع میشدن اما اهل محل وقتی از علت این تجمع باخبر شدن و این که قراره پیکر شهدا به محل بیاد ، اعتراض ها را شروع کردن که « ما افسردگی میگیریم» «اینجا قبرستون میشه» . . . در واقع زندگی شهری مردم رو از کلام خدا غافل کرده بود که شهدا نمرده بلکه زنده اند . . . اما این اعتراض ها به عرصه سیاست هم کشید و روزنامه اعتماد و همینطور اعتماد ملی به همراه سایت بازتاب گزارش هایی جهت زیر سوال بردن این اقدام تهیه کردن . . .
سردار باقرزاده به رسم روزهای جبهه که در سختی ها متوسل به قرآن میشد ، قرآن را گشود و این آیه آمد :
« و إذ اعتزلتموهم و ما یعبدون إلا الله فاوا إلی الکهف ینشر لکم ربّکم من رحمته و یهییء لکم من أمرکم مرفقاً »
آیه، داستان اصحاب کهف را بازگو می کرد آن هنگام که آن جوانمردان از مردم شهر و خدایان باطل آنها کناره گیری کرده و به غار پناه بردند تا از رحمت واسعه خدای تعالی بهره مند شوند و گشایشی در کارشان حاصل شود...
آقای باقرزاده گفتند احتمالاً این اطراف غاری هست و بچه های بسیج به جستجوی غار در نزدیکی محل از پیش تعیین شده رفتن و در نهایت تعجب در دل کوه و در ارتفاعی مشرف به منطقه قبل یک غار پیدا شد ؛ گویی آنجا از مدت ها پیش برای میزبانی شهیدان گمنام آماده شده بود.

شهدا مسیرشون رو به سمت این غار تغییر دادند تا در آنجا به دور از هر هیاهو آرام بگیرند و این غار کهف الشهدا نام گرفت.

حضور سرزده و بی سر و صدای مقام معظم رهبری بر مزار این شهیدان گمنام در سحر روز جمعه 29 تیر که نماز شب و نماز صبح را در کهف الشهداء خوندن ابعاد ویژه ای به این موضوع داد و  بازتاب خبری گسترده ای در رسانه های مکتوب و الکترونیکی داشت.

با چاپ پوستر عکس آقا که مشاهده می کنین و درج در سایت های اینترنتی یک بمب خبری بصدا درآمد بطوریکه در کشورهای بحرین ، قطر ، کویت و لبنان و . . . پوسترهای توزیع شده نایاب شد و این پوستر در سطح وسیعی در حسینیه ها و منازل نصب گردید. حضور نمادین ایشان در کهف الشهداء حاوی پیام های زیادی برای ما بود .                                                            

دیروز در سالگرد تدفین شهدا توفیق شد جزء کسانی بودم که پنج شنبه به زیارت عزیزان خفته در کهف الشهدا اومده بودن. خیلی ها تو راه یاد حرف های آقای باقرزاده بودن که این مسیر پیام داره ، هرکس میخواد بیاد بالا باید همتش رو بالا ببره و هرکس هم میخواد بره پایین باید از اسب غرور و جهالت پایین بیاد . . .

زمانی که به نزدیک غار رسیدم ، تموم شهر زیر پام بود ، احساس میکردم از شهر و رسم و رسومش دور شدم ، شهری که تو اون بسیجی بودن جرم بود ، فرهنگ جبهه مورد تمسخر بود ، قرآن خوندن و مسجد رفتن ادای پیرمدها رو در آوردن بود . . . در این لحظات صحنه های از تاریخی برام تداعی میشد از رفتن جوون های مومن به کوه که اصحاب کهف نام گرفتن تا عصر جاهلیت که در اون جوونی مومن که نمی خواست چون بقیه به بت ها و رسم غلط زمونش خو بگیره برای عبادت همنشین کوه شده بود و در اونجا عبادت میکرد . . . براستی وقتی از زمین دل میکنی و به بالا میری خیلی سبک میشی و دیروز کهف پناهگاه ما بود . . .

آری آنان خود خواسته بودند که در زمین گمنام و در آسمان شناخته شده باشند اما ترس از گمگشتگی نسل بعد از غبار غفلتی که آرام آرام بر اندیشه ها می نشیند باقی است و آن اندیشه ای است که نتواند فرق قبرستان و تربت پاک شهیدان را درک کند. 

« و علامات و باالنجم هم یهتدون»