تعدادی از دوستانم در مورد علت نامگذاری وبلاگم از من سوال کرده بودند.بدین جهت نظر شما رو به مطالعه این مقاله جلب می کنم :

بعد از چند وقتی بود که با خودم کلنجار می رفتم وبلاگ بزنم یا نه ! بالاخره عزممو جمع کردم و تصمیم گرفتم یه وبلاگ خوب بزنم تا نظرات خودم و دوستانم رو درون اون مطرح کنم.دنبال یه اسم خوب بودم که به ذهنم رسید یه تفعلی به قرآن بزنم، نیت کردم و قرآن رو باز کردم آیه اومد :
« وَ اعْتَصِـــــــــــــــمُواْ بــحَــــبْلِ اللّــهِ جَمــــیعًا» «آل عمران/103) همگی به ریسمان الهی چنگ زنید
به خاطر همین اسم وبلاگم شد حبل المتین
حَبْل در لغت به معنی ریسمان و هر دست آویزی است که آدمی را به محل مورد نظر خود برساند؛ مانند ریسمانی که به کمک آن از چاه بیرون آیند یا از محل پست و پایین به جایی بلند برسند. ترکیب حبل الله یک بار در سوره آل عمران، آیه 103 ذکر شده است:

« وَ اعْتَصِـــــــــــــــمُواْ بــحَــــبْلِ اللّــهِ جَمــــیعًا» «آل عمران/103) همگی به ریسمان الهی چنگ زنید

مفسران برای حبل الله معانی مختلفی ذکر کرده‌اند از جمله:

1) قرآن؛ این معنی از ابوسعید خُدری، ابن عباس، قَتاده و سُدّی ‌روایت شده است و نیز در روایتی از اَعْوَر از امیرالمؤمنین (ع) و از پیامبر اکرم (ص) قرآن را «حبل الله المتین» یاد کرده‌اند.

2) دین اسلام؛ این معنا به روایتی از ابن­عباس و ابوزید مستند است.

3) عهد و پیمان خدا؛ طُریحی در مجمع البحرین در توضیح «حَبل الله» آن را به معنی پیمان آورده و افزوده است:

«از آن جهت پیمان را حبل خوانده‌اند که آن، مانند ریسمانی راست و کشیده، آرامش و امنیت را استوار نگاه می‌دارد.»

وی سپس می‌گوید:

عرب‌ها نور کشیده شده را به نخ و ریسمان تشبیه می­کنند و حدیث «هُوَ حبلُ اللهِ المَتین» و نیز روایت مشهور «هو حَبلُ اللهِ المَمدودِ مِن السَّماءِ الی الارض» را بدین گونه معنی می کنند که: «آن (قرآن)، نور هدایتی است که آسمان تا زمین را تابناک نموده و پر کرده است.

4) امان و وسیله امنیت؛ امنیت در پی عهد و پیمان، همچون نتیجه‌ای تلقی می‌گردد.

5) عقل؛ راغب اصفهانی می‌نویسد: «حبل الله» یعنی خردی که از سوی خدا به آدمی اهدا گشته است تا او را به راه خدا رهنمون گردد و او را به ساحت پاک آفریدگار، نزدیک گرداند.

6) جماعت؛ این معنی از عبدالله بن مسعود روایت شده است و نیز هم او گفت:

«ای مردمان طاعت خدای و ملازمت جماعت نگاه دارید که حبل و عهد خداست و آن‌چه را که از جماعت و هم­دلی نپسندید، بهتر است از آن‌چه که در تفرقه و جدایی دوست بدارید.»

7) ائمه (ع)؛ «حبل الله» در معنی قرآن و به معنی ائمه علیهم ‌السلام نزد شیعه، امری ثابت شده و متواتر و حدیث ثقلین نیز مؤید آن است. در «العمدة فی الامامة» شیخ مفید و کتاب‌های دیگر به روایت از امام صادق علیه‌السلام آمده است که:

«نَحنُ حَبلُ اللهِ الذّی قال الله تَعالی و اعتََصِمُوا بحبل اللهِ...»

(ما همان ریسمان الهی هستیم که خداوند درباره آن فرمود: به ریسمان الهی چنگ بزنید)

علامه مجلسی می‌گوید:

بدان سبب قرآن و امامان به حبل متین تشبیه شده‌اند که آنان وسیله رسیدن انسان‌ها به خدا هستند. زیرا به یاری آنها مردم به خدا نزدیک می‌شوند و از مهر و کرم او برخوردار می‌گردند و به بهشت می‌رسند. از این رو، قرآن و عترت پیامبر صلی‌الله علیه وآله میان خدا و خلق هم چون ریسمانی کشیده‌اند.

در حدیثی که ابوسعید خُدری از پیامبر روایت کرده است نیز حَبل استعاره از عترت او است. می گوید: پیامبر فرمود:

ای مردم به درستی که من دو ریسمان (دو راهنما به سوی خدا) در میان شما به جا نهاده‌ام که اگر با آنها همراه باشید، پس از من، هرگز گمراه نخواهید شد. از آن دو، یکی بزرگ‌تر از دیگری است. (آن دو) عبارتند از کتاب خدا که مانند ریسمانی کشیده از آسمان به سوی زمین است. دیگری، خاندان من است. هان بدانید که آن دو نباید از هم جدا شوند تا آن که در حوض کوثر نزد من آیند.

ریسمان نجات خدائى که خداوند بچنگ زدن به آن امر فرمود: (و اعتصموا بحبل الله)و آن دین اسلام است هر چند در حدیث به قرآن و راه اهلبیت تفسیر شده که آن عبارة اخراى دین و بنحو تعیین مصداق میباشد، تشبیه بریسمانى که بسوى شخص غرقى می افکنند تا از مرگ نجات یابد که وظیفه آنکه در شرف غرق میباشد چنگ زدن به آنست. در مورد آیه (الاّ بحبل من الله و حبل من الناس)که درباره اهل کتاب است مفسرین گفته اند ریسمان از سوى خدا تعهد به دین و ریسمان از جانب مردم تعهد بجزیه و شرائط آنست.

اما در حدیث از امام صادق (ع) روایت شده که فرمود: مائیم حبل الله که خداوند چنگ زدن به آن و پناه بردن به آن را بر مردم واجب نموده. و از امام باقر (ع) در معنى (الاّ بحبل من الله و حبل من الناس)آمده که ریسمان خدائى قرآن و ریسمان خلقى على بن ابى طالب است. (بحار: 24 / 84)

همچنین در حدیثی نقل است که روزى رسول خدا در جمع اصحاب نشسته بودند ناگهان عربى بى سواد بپا خاست و گفت یا رسول الله شنیده ام که خداوند در قرآن فرموده:(و اعتصموا بحبل الله جمیعا) آن ریسمان که خداوند ما را بچنگ زدن به آن امر فرموده چیست؟ حضرت دست بشانه على بن ابى طالب زد و فرمود: ولایت این. (بحار:36/18)