چند روز پیش آقای پناهیان در دانشگاه تهران در مورد ( بر و تقوی) صحبت می کرد و می گفت اکثر ما ایرانی ها اعمال عبادی زیادی انجام می دهیم و در تقوی خیلی مشکل نداریم ولی علت اینکه خیلی پیشرفت نمی کنیم اینکه در مورد بر و نیکی به دیگران گاهی کوتاهی می کنیم. با شنیدن نصایح ایشان در مورد بر و نیکی یاد این شعر شیخ بهایی افتادم :

همه روز روزه بودن همه شب نماز کردن              همه ساله حج نمودن سفر حجاز نمودن

  ز مدینه تا به کعبه سر و پا برهنه رفتن                دو لب از برای لبیک به وظیفه باز کردن

به مساجد و معابد همه اعتکاف جستن                  ز ملاهی و مناهی همه احتراز کردن

شب جمعه ها نخفتن به خدای راز گفتن                     ز وجود بی نیازش طلب نیاز کردن

     به خدا هیچ کس را ثمر آنقدر نباشد                 که به روی نا امیدی در بسته بازکردن