به ياد روي مه آلوده اش غزل خوانم

به فکر ماه پس ابرم و هراسانم

چقدر طول کشيد انتظار ، مي ترسم

به وقت آمدنت زنده ام ؟ نمي دانم

به فکر پرده کشيدن ز رويت اي ماهم

که از زمان ظهورت حدودا آگاهم

نه ، دور نيست زياد اين زمان ظهور

ببين صداي قدمت آيد از ته آهم

عطش براي شرب نگاهت ببين به لب هايم

همين بس است بيا و نگو نمي آيم

براي انتظار تو آقا توانمان رفته

براي شيعه بد است آقا ، نگو که تنهايم

پس از هزار و چند قرن هنوز مي نالم

که شيفته رخ ماه و خراب آن خالم

ولي همين که خوب فکر مي کنم شايد من

به شاخه هاي درخت شکفتنت کالم

مرا نبين که به گلشن و چمن خارم

اميد آمدنت را به روي گل دارم

به خاطر گلها بيا بهار گلزارم

که سيصد و سيزده گل در اين چمن دارم