ایام ارتحال حضرت زینب (س) را خدمت شما دوستان عزیز تسلیت عرض می کنم . به ذهنم رسید متناسب با این ایام مطلبی رو در شان و منزلت این بانوی گرامی بیان کنم . که خطبه ی ایشان در مجلس یزید نظرم رو به خودش جلب کرد. در زیر گزیده ای از این خطبه رو برای شما می آورم :

" به خدا قسم ای یزید، هر چه کردی بازگشت آن به سوی خودت خواهد بود، چرا که تو جز پوست خود نشکافتی و جز گوشت خود ندریدی.
ای یزید! درآن روزی که خداوند بدن های پاک شهیدان ما را حاضر می کند تا حقوق خود را از ستمگر بستاند، تو بر رسول خدا (ص) وارد خواهی شد، اما می دانی در چه حالی؟ در حالی که خون عزیزان او را ریخته و حرمت ذریه او را از بین برده ای.
آری ای یزید! از این پیروزی ظاهری که به دست آوردی ، غرق شادی مشو، و آن عزیزان را که در کربلا به خاک و خون کشیده ای، مغلوب و مردار مپندار...

ای یزید ! برای تو همین بس که حاکم در آن روز خداوند، و دشمن تو پیامبر خدا(ص) و یاور و پشتیبان اهل بیت جبرئیل باشد. و به زودی کسی که این مقام را برای تو زینت داده و تو را برگردن مسلمین سوار کرده ( یعنی معاویه) خواهد دانست که چه جانشین بدی برای خود تعیین کرده و روز جزا در خواهید یافت که بدترین مکان از آن کیست؟ و بدبختی و غصف و زبونی شامل چه افرادی خواهد شد."

دل هر چه نظر به وسعت عالم تافت
جز نور تو در عرصه ی آفاق نیافت

هنگام نهادن قدم بر سر خاک
دیوار حرم به احترام تو شکافت

میلاد مظهر علم و عزت و عدالت و سخاوت و شجاعت،اسد الله الغالب، علی بن ابیطالب علیه السلام مبارک باد.

 اَینَ الرَجَبیون ...

ماه مبارک رجب آمده تا دلهای مجذوب را به میهمانی شعبان ببرد. رجب واقعاً ماه خداست. ماهی که تلنگری به دلت می خورد که معبودت را چگونه می پرستی و.... خوشا به حال آنانکه رجب را از پیشگاه معبود شروع کردند و به سوی نور شتافتند...

حلول ماه رجب، بهار عاشقان و دلدادگان حریم کبریایی، فصل روئیدن جوانه های عاشقانه زیستن، هنگامه‌ی شست و شوی دل و جان از زنگارهای گناه و غفلت و ماه آماده شدن برای ورود به ضیافت الله اعظم بر همه مؤمنان مبارک باد.

ماه رجب هفتمین ماه از ماه های قمری، ماهی بسیار شریف و از ماه های حرام است. رجب نام نهری است در بهشت که از عسل شیرین‌تر و از شیر سفیدتر است و هر کس در این ماه روزه بدارد، از آن نهر آب می نوشد. به ماه رجب، شهر الله الأصمّ ، یعنی ماه ریزش رحمت خداوند بر مردم نیز می‌گویند.

پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: « ماه رجب برای امت من « ماه استغفار » است. رجب ماه خدا و ماه شعبان ماه من و ماه رمضان ماه امت من است. کسی که یک روز از ماه رجب را روزه گیرد، مستوجب خشنودی خداوند گردد، غضب الهی از او دور می‌گردد و دری از درهای جهنم به روی او بسته می‌شود.» در حدیث دیگری آمده است که هر کس سه روز آن را روزه دارد بهشت بر او واجب گردد.

در ماه رجب دعاها و اعمال خاصی وارد است که مهمترین آنها « اعمال ایام البیض » (13 تا 15 ماه) و اعمال ام داوود و برنامه اعتکاف است.این اعمال در کتاب شریف مفاتیح الجنان محدث قمی گردآوری شده است.

حوادث تاریخی و مذهبی بسیاری در ماه رجب روی داده است که در زیر به آن اشاره می‌شود:
ولادت حضرت امام محمد باقر علیه السلام در سال 57، امام محمد تقی علیه السلام در سال 195، میلاد امام علی علیه السلام در کعبه، مبعث پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله وسلم، شهادت امام موسی بن جعفر علیه السلام در سال 182 و شهادت امام علی النقی علیه السلام در سال 254، وفات ابراهیم فرزند پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم در سال دهم هجرت، وفات ابوطالب علیه السلام در سال دهم بعثت، رحلت حضرت زینب (بنا به نقلی) و درگذشت ابن سکیت، در سال 244 قمری.

در کرامت و فضیلت این ماه، حضرت امام صادق(علیه السلام) نیز مى فرماید: آن گاه که قیامت برپا شود، منادى الهى فریاد زند: « أین الرجبیّون؟ » کجایند آنانکه ماه رجب را گرامى داشتند و از آن، بهره ها بردند؟ از آن انبوه جمعیت، گروهى برخیزند که نور جمالشان محشر را روشن کند. بر سر آنان تاج هاى شاهى که مرصّع به درّ و یاقوت است، قرار دارد و در طرف راست هرنفر از آنان هزار فرشته، در سمت چپ نیز هزار فرشته به او کرامت و تعظیم الهى را تبریک گویند. از جانب الهى ندا آید: بندگان و کنیزانم، به عزت و جلالم سوگند، شما را جاى و مقام گرامى و عطایاى فراوان دهم و شما را در جایى جاى دهم که از زیر آن نهرها جارى است و شما در آن جاوید خواهید بود زیرا شما داوطلبانه براى من در ماهى که من بزرگش داشتم روزه گرفتید. سپس، خطاب به فرشتگان فرماید: فرشتگان من! بندگان و کنیزان را به بهشت داخل کنید. در اینجا حضرت صادق علیه السلام فرمود: این پاداش، براى کسى است که گرچه یک روز از اول یا وسط یا آخر ماه رجب را روزه بدارد.

یکى از کارهاى مهم و شایسته در ماه رجب، کمک به مستمندان است. امام صادق علیه السلام از پدران گرامیش از امام على(ع) نقل مى کند که آن حضرت فرمود: ...هرکس به خاطر خدا در ماه رجب صدقه بدهد، خداوند وى را آنچنان اکرام فرماید که نه چشمى دیده و نه گوشى شنیده و نه بر قلب انسانى خطور کرده باشد.

از ماه رجب عمدتاً با دو ویژگی مهم و برجسته یاد می شود. از یک سو ماه رجب ماه خدا عنوان شده و از سوی دیگر به نام ماه ولایت معرفی شده است. این دو نام دو هدف عمده را دنبال می کنند. یکی ایجاد گفتگو بین بنده و خداوند از طریق کثرت دعا و دیگری ایجاد رابطه عمیق بین بنده و ولی خداست که معرف خداوند است.

برای این ماه دعاها و اعمال مختلفی پیش بینی شده است تا زمینه و بستر بهره برداری ارزشمند از این ماه برای انسانهای خداجوی و سعادت طلب فراهم شود که در زیر به بیان یکی از مهمترین ادعیه وارده می پردازیم:

سیّد بن طاوس به نقل از محمد بن ذکوان در محضر حضرت امام صادق (ع) عرض کردم: فداى تو شوم این ماه رجب است تعلیم بنما مرا دعائى در آن که حقّ تعالى مرابه آن نفع بخشد حضرت فرمود بنویس بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ بگو در هر روز از رجب در صبح و شام و در تعقیب نمازهاى روز و شب :

بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ

به نام خداى بخشاینده مهربان

یا مَنْ اَرْجُوهُ لِکُلِّ خَیْرٍ وَآمَنُ سَخَطَهُ

اى که براى هر خیرى به او امید دارم و از خشمش

عِنْدَ کُلِّ شَرٍّ یا مَنْ یُعْطِى الْکَثیرَ بِالْقَلیلِ یا مَنْ یُعْطى مَنْ سَئَلَهُ یا

در هر شرى ایمنى جویم اى که مى دهد (عطاى ) بسیار در برابر (طاعت ) اندک اى که عطا کنى به هرکه از تو خواهد اى

مَنْ یُعْطى مَنْ لَمْ یَسْئَلْهُ وَمَنْ لَمْ یَعْرِفْهُ تَحَنُّناً مِنْهُ وَرَحْمَةً اَعْطِنى

که عطا کنى به کسى که از تو نخواهد و نه تو را بشناسد از روى نعمت بخشى و مهرورزى عطا کن به من

بِمَسْئَلَتى اِیّاکَ جَمیعَ خَیْرِ الدُّنْیا وَجَمیعَ خَیْرِ الاْخِرَةِ وَاصْرِفْ عَنّى

به خاطر درخواستى که از تو کردم همه خوبى دنیا و همه خوبى و خیر آخرت را و بگردان از من

بِمَسْئَلَتى اِیّاکَ جَمیعَ شَرِّ الدُّنْیا وَشَرِّ الاْخِرَةِ فَاِنَّهُ غَیْرُ مَنْقُوصٍ ما

به خاطر همان درخواستى که از تو کردم همه شر دنیا و شر آخرت را زیرا آنچه تو دهى چیزى کم ندارد (یا کم نیاید) و

اَعْطَیْتَ وَزِدْنى مِنْ فَضْلِکَ یا کَریمُ

بیفزا بر من از فضلت اى بزرگوار

راوى گفت پس گرفت حضرت محاسن شریف خود را در پنجه چپ خود و خواند این دعا را به حال التجا و تضرّع به حرکت دادن انگشت سبّابه دست راست پس گفت بعد از این :
یا ذَاالْجَلالِ وَالاِْکْرامِ یا ذَاالنَّعْماَّءِ

اى صاحب جلالت و بزرگوارى اى صاحب نعمت

وَالْجُودِ یا ذَاالْمَنِّ وَالطَّوْلِ حَرِّمْ شَیْبَتى عَلَى النّارِ

و جود اى صاحب بخشش و عطا حرام کن محاسنم را بر آتش دوزخ

در انتها هم مجددا فرا رسیدن حلول ماه رجب (رجب المرجب) ماه امیرالمومنین علی علیه السلام و فرخنده میلاد امام محمد باقرعلیه السلام رو تبریک عرض می کنم

التماس دعا

 فضایل آن حضرت در کلام اهل بیت

• هنگامی که فاطمه متولد شد ، خداوند فرشته ای را فرمان داد و به وسیله او بر زبان محمد(ص) جاری ساخت و او را فاطمه (س) نام نهاد . سپس فرمود : همانا من تو را به دانش(از نادانی) باز داشتم و از ناپاکی دور نگه داشتم .(اصول کافی ، ج 1، باب مولد الزهرا(س))

• هر کسی تسبیح حضرت فاطمه (س) را به جا آورد و پس از آن استغفار کند، مورد مغفرت قرار می گیرد و آن تسبیح به زبان گفتنش صد ثواب دارد ، و در میزان اعمال هزار پاداش دارد ، و شیطان را دور کرده و خدای رحمان را راضی و خشنود می نماید. (وسائل الشیعه، ج 4، ص 1023)

• ... در روز قیامت خدای تعالی می فرماید : ای اهل محشر ! سرها را به پیش افکنید و دیده بر هم نهید ، چرا که فاطمه (س) به سوی بهشت در حرکت است . جبرئیل برای فاطمه (س) ناقه ای از نور می آورد که دو پهلوی آن به دیباج زینت شده است و ...پس آن را در حضور فاطمه بنشانند ، تا سوار شود ... چون فاطمه (س) به آن موقف در بهشت رسد ، توجهی به عقب کند . خطاب می رسد : ای دختر حبیب من ! چرا داخل بهشت نمی شوی ؟ منتظر چه هستی ؟ پس ایشان می فرماید : خدای من! دوست دارم قدر و مقام من امروز شناخته شود. خطاب می رسد : ای دختر حبیب من ! نگاه کن ، هر کس در قلب او عشق و محبت به تو یا به یکی از اولاد تو است ، پس دست او را بگیر و داخل بهشت کن.

به خدا قسم ، او آن روز شیعیان و دوستان خود را جدا می کند ، چنان که مرغ دانه خوب را از بد جدا می کند ...(شیعیان و محبین نیز قبل از ورود می گویند : خدایا ! میل داریم امروز قدر و مقام ما که دوستان فاطمه(س) هستیم ، معلوم شود . خطاب می رسد ببینید هر کس به شما در راه محبت زهرا (س) جرعه آبی داده یا غیبیتی را از شما دفع کرده ، یا شما را اطعام نموده ، یا لباس پوشانده ، یا دوست داشته ، پس دست او را بگیرید و او را داخل بهشت نمایید . به خدا سوگند در آن روز از مردم باقی نمی ماند مگر کافر و منافق...( بحار النوار ، ج 8، ص 51و ج 14 ص 168و ج 43 ص 64)